قراردادهای آتی (Futures) در واقع ابزارهایی مالی هستند که فروشندگان قراردادهای آتی را موظف می‌کند که نماد مربوط به آن را بفروشد و خریداران را موظف به خرید با قیمت و تاریخ قرارداد می‌کند.
قراردادهای آتی کیفیت و کمیت نماد معاملاتی را برای معامله مشخص می‌کند، با این حال بسیاری از قراردادهای آتی دارای بندی هستند که اجازه‌ی تسویه‌ی نقدی را می‌دهد.
قراردادهای آتی در ابتدا در معاملات کالاها و برای تحویل فیزیکی دارایی‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند اما تا امروزه به بخش‌های مختلفی از بازارهای مالی گسترش پیدا کرده‌اند.
قراردادهای آتی در بازارهای معاملاتی امروزی Pocketoption
در حالی که قراردادهای آتی در ابتدا برای تسویه فیزیکی کالاهای معامله شده استفاده می‌شدند، حالا ابزار معاملاتی محبوب و رایجی هستند که در اکثر بازارهای معاملاتی وجود دارند.
بازار قراردادهای آتی و آپشن‌ها (نوع دیگری از قراردادهای مشتقه) در برخی مواقع چند برابر بزرگتر از بازار تحویل فیزیکی نماد معاملاتی مربوط به آن هستند.
برای مثال، بازار قراردادهای آتی نفت در برخی روزها حتی به اندازه‌ی 30 برابر بزرگتر از بازار معامله و تحویل فیزیکی بشکه‌های نفت بوده است.
این قراردادهای آتی هم برای سودآوری از پیش‌بینی‌ها و همینطور پوشش ریسک مورد استفاده قرار می‌گیرند چون طرفین می‌توانند بر اساس جهت قیمتی قرارداد آتی به معامله بپردازند.
برخی معامله‌گران در واقع از قراردادهای آتی برای معامله‌ی نمادهایی استفاده می‌کنند که راه دیگری برای معامله‌ی آنها وجود ندارد و دسترسی به آن ندارند.
برای مثال، معامله فیزیکی نفت یا مقادیر بالایی از طلا معمولا به تعداد کمی از موسسات مربوط می‌شود اما از طرفی دیگر اکثر معامله‌گران به بازار معاملاتی قراردادهای آتی دسترسی دارند.
با این حال، قراردادهای آتی که دارای امکان تحویل فیزیکی کالا هستند، می‌توانند هزینه‌ی اضافه‌ای برای ذخیره‌سازی و انبار دارایی خریداری شده برای شما داشته باشند.
همینطور توجه داشته باشید که اکثر Futureها با مارجین معامله می‌شوند که به معامله‌گران اجازه می‌دهد با استفاده از اهرم یا لوریج، امکان سودآوری‌هایی را داشته باشند که در آن بازارها از طریق دیگری ممکن نیست.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
